زباحال امام جعفر صادق علیه‌السلام قبل از شهادت
نفـس‌نفـس‌زدنم را حـسین می‌بیـند جـراحـت بـدنم را حـسین می‌بیـند نحیف هستم و آتش به جانم افتاده و شعـله‌های تـنم را حسین می‌بیند دویدن از پیِ مرکب برای من سم است نـحـیف‌تر شـدنم را حسین می‌بیند حریم شخصی من جای این اراذل نیست غـریـبی وطـنم را حـسین می‌بیـند چقدر سخت بُوَد مادرت زمین بخورد نوای “واحَـسَنم” را حسین می‌بیند شبیه دامن طفل سه‌ساله می‌سوزم عزای سوخـتنم را حسین می‌بـیند تمام فکر من این است لحظۀ تدفین سـفـیدی کـفـنم را حـسیـن می‌بـیند |